Nawr roedd Joseff wedi cael ei ddwyn i lawr i'r Aifft, ac roedd Potiphar, swyddog Pharo, capten y gwarchodlu, Aifft, wedi ei brynu gan yr Ismaeliaid a oedd wedi dod ag ef i lawr yno. ²Roedd yr ARGLWYDD gyda Joseff, a daeth yn ddyn llwyddiannus, ac roedd yn nhŷ ei feistr yn yr Aifft. ³Gwelodd ei feistr fod yr ARGLWYDD gydag ef a bod yr ARGLWYDD wedi peri i bopeth a wnaeth lwyddo yn ei ddwylo. ⁴Felly cafodd Joseff ffafr yn ei olwg a'i fynychu, a gwnaeth ef yn oruchwyliwr ei dŷ a'i roi yng ngofal popeth a oedd ganddo. ⁵O'r amser y gwnaeth iddo oruchwylio yn ei dŷ a thros bopeth a gafodd yr ARGLWYDD fendithiodd dŷ'r Aifft er mwyn Joseff; roedd bendith yr ARGLWYDD ar bopeth oedd ganddo, yn fewnol ac yn y cae.

⁶Felly gadawodd bopeth oedd ganddo yng ngofal Joseff, ac o'i herwydd nid oedd ganddo bryder am ddim byd ond y bwyd yr oedd yn ei fwyta. Nawr roedd Joseff yn olygus o ran ffurf ac ymddangosiad. ⁷Ac ar ôl amser taflodd gwraig ei feistr ei llygaid ar Joseff a dweud, "Gorweddwch gyda mi."

⁸Ond gwrthododd a dweud wrth wraig ei feistr, "Wele, oherwydd fi nid oes gan fy meistr unrhyw bryder am unrhyw beth yn y tŷ, ac mae wedi rhoi popeth sydd ganddo yn fy ngofal. ⁹Nid yw'n fwy yn y tŷ hwn na minnau, ac nid yw wedi cadw unrhyw beth yn ôl oddi wrthyf heblaw eich hun, oherwydd mai chi yw ei wraig. Sut felly y gallaf wneud y drygioni a'r pechod mawr hwn yn erbyn Duw? "

¹⁰Ac wrth iddi siarad â Joseff ddydd ar ôl dydd, ni fyddai’n gwrando arni, i orwedd wrth ei hochr nac i fod gyda hi. ¹¹Ond un diwrnod, pan aeth i mewn i'r tŷ i wneud ei waith ac nid oedd yr un o ddynion y tŷ yno yn y tŷ,

¹²daliodd ef wrth ei wisg, gan ddweud, "Gorweddwch gyda mi." Ond gadawodd ei wisg yn ei llaw a ffoi a mynd allan o'r tŷ. ¹³A chyn gynted ag y gwelodd ei fod wedi gadael ei wisg yn ei llaw ac wedi ffoi allan o'r tŷ, ¹⁴galwodd ar ddynion ei theulu a dweud wrthynt, "Gwelwch, mae wedi dod ag Hebraeg yn ein plith i chwerthin arnom. Daeth i mewn ataf i orwedd gyda mi, a gwaeddais â llais uchel. ¹⁵A chyn gynted ag y clywodd imi godi fy llais a gweiddi, gadawodd ei wisg wrth fy ymyl a ffoi a mynd allan o'r tŷ. " ¹⁶Yna gosododd ei wisg ganddi nes i'w feistr ddod adref, ¹⁷a dywedodd hi'r un stori wrtho, gan ddweud, "Daeth y gwas Hebraeg, yr ydych chi wedi dod ag ef yn ein plith, i mewn ataf i chwerthin ar fy mhen. ¹⁸Ond cyn gynted ag y codais fy llais a chrio, gadawodd ei wisg wrth fy ymyl a ffoi allan o'r tŷ. "

¹⁹Cyn gynted ag y clywodd ei feistr y geiriau y siaradodd ei wraig ag ef, "Dyma'r ffordd y gwnaeth eich gwas fy nhrin," ennynodd ei ddicter. ²⁰Aeth meistr Joseff ag ef a'i roi yn y carchar, y man lle roedd carcharorion y brenin wedi'u cyfyngu, ac roedd yno yn y carchar. ²¹Ond roedd yr ARGLWYDD gyda Joseff a dangosodd gariad diysgog iddo a rhoi ffafr iddo yng ngolwg ceidwad y carchar. ²²A rhoddodd ceidwad y carchar Joseff yng ngofal yr holl garcharorion a oedd yn y carchar. Beth bynnag a wnaed yno, ef oedd yr un a'i gwnaeth. ²³Ni thalodd ceidwad y carchar unrhyw sylw i unrhyw beth a oedd yng ngofal Joseff, oherwydd bod yr ARGLWYDD gydag ef. A beth bynnag a wnaeth, gwnaeth yr ARGLWYDD iddo lwyddo.