I chwi, O ARGLWYDD, yr wyf yn codi fy enaid.

²O fy Nuw, ynoch chi yr wyf yn ymddiried; na fydded i mi gael fy nghywilyddio; na fydded i'm gelynion ddyrchafu drosof.

³Yn wir, ni fydd cywilydd ar unrhyw un sy'n aros amdanoch; bydd cywilydd arnyn nhw sy'n fradwrus ofnadwy.

⁴Gwna i mi wybod dy ffyrdd, O ARGLWYDD; dysg i mi dy lwybrau.

⁵Arwain fi yn dy wirionedd a dysg fi, oherwydd ti yw Duw fy iachawdwriaeth; i chi rwy'n aros trwy'r dydd.

⁶Cofiwch am eich trugaredd, O ARGLWYDD, a'ch cariad diysgog, oherwydd buont yn hen.

⁷Peidiwch â chofio pechodau fy ieuenctid na'm camweddau; yn ôl dy gariad diysgog cofiwch fi, er mwyn eich daioni, O ARGLWYDD!

⁸Da ac uniawn yw'r ARGLWYDD; felly mae'n cyfarwyddo pechaduriaid yn y ffordd.

⁹Mae'n arwain y gostyngedig yn yr hyn sy'n iawn, ac yn dysgu'r gostyngedig ei ffordd.

¹⁰Mae holl lwybrau'r ARGLWYDD yn gariad a ffyddlondeb diysgog, i'r rhai sy'n cadw ei gyfamod a'i dystiolaethau.

¹¹Er mwyn dy enw, O ARGLWYDD, maddeuwch fy euogrwydd, oherwydd y mae yn fawr.

¹²Pwy yw'r dyn sy'n ofni'r ARGLWYDD? Ef a fydd yn cyfarwyddo yn y ffordd y dylai ddewis.

¹³Bydd ei enaid yn cadw at les, a bydd ei epil yn etifeddu'r tir.

¹⁴Mae cyfeillgarwch yr ARGLWYDD ar gyfer y rhai sy'n ei ofni, ac mae'n gwneud yn gyfamodol iddyn nhw.

¹⁵Mae fy llygaid byth tuag at yr ARGLWYDD, oherwydd bydd yn tynnu fy nhraed allan o'r rhwyd.

¹⁶Trowch ataf a byddwch yn raslon tuag ataf, oherwydd yr wyf yn unig ac yn gystuddiol.

¹⁷Ehangir helyntion fy nghalon; dewch â mi allan o fy nhrallod.

¹⁸Ystyriwch fy nghystudd a'm helbul, a maddau fy holl bechodau.

¹⁹Ystyriwch faint yw fy elynion, a chyda pha gasineb treisgar maen nhw'n fy nghasáu.

²⁰O, gwarchod fy enaid, a gwared fi! Na fydded i mi gael fy nghywilyddio, oherwydd cymeraf loches ynoch.

²¹Bydded i uniondeb ac uniondeb fy nghadw, oherwydd arhosaf amdanoch.

²²Gwared Israel, O Dduw, allan o'i holl drafferthion.