Cofiwch hefyd am eich Creawdwr yn nyddiau eich ieuenctid, cyn i'r dyddiau drwg ddod a'r blynyddoedd agosáu y byddwch chi'n dweud, "Nid oes gen i bleser ynddynt";

²cyn i'r haul a'r golau a'r lleuad a'r sêr dywyllu a'r cymylau ddychwelyd ar ôl y glaw,

³yn y dydd pan fydd ceidwaid y tŷ yn crynu, a'r dynion cryf yn plygu, a'r llifanu yn dod i ben oherwydd eu bod yn brin, a'r rhai sy'n edrych trwy'r ffenestri yn pylu,

⁴ac mae'r drysau ar y stryd ar gau - pan mae sŵn y malu yn isel, ac un yn codi i fyny wrth swn aderyn, a holl ferched y gân yn cael eu dwyn yn isel--

⁵mae arnynt ofn hefyd am yr hyn sy'n uchel, a dychrynfeydd yn y ffordd; mae'r goeden almon yn blodeuo, mae'r ceiliog rhedyn yn llusgo'i hun ymlaen, ac mae'r awydd yn methu, oherwydd bod dyn yn mynd i'w gartref tragwyddol, a'r galarwyr yn mynd o amgylch y strydoedd--

⁶cyn i'r llinyn arian gael ei gipio, neu i'r bowlen euraidd gael ei thorri, neu i'r piser gael ei chwalu wrth y ffynnon, neu'r olwyn gael ei thorri wrth y seston,

⁷ac mae'r llwch yn dychwelyd i'r ddaear fel yr oedd, ac mae'r ysbryd yn dychwelyd at Dduw a'i rhoddodd.

⁸Gwagedd gwagedd, meddai'r Pregethwr; gwagedd yw'r cyfan. ⁹Ar wahân i fod yn ddoeth, dysgodd y Pregethwr wybodaeth i'r bobl hefyd, pwyso ac astudio a threfnu llawer o ddiarhebion â gofal mawr. ¹⁰Ceisiodd y Pregethwr ddod o hyd i eiriau o hyfrydwch, ac yn unionsyth ysgrifennodd eiriau o wirionedd. ¹¹Mae geiriau'r doethion fel geifr, ac fel ewinedd wedi'u gosod yn gadarn yw'r dywediadau a gasglwyd; fe'u rhoddir gan un Bugail. ¹²Fy mab, byddwch yn wyliadwrus o unrhyw beth y tu hwnt i'r rhain. O wneud llawer o lyfrau does dim diwedd, ac mae llawer o astudio yn draul ar y cnawd.

¹³Diwedd y mater; mae'r cyfan wedi'i glywed. Ofnwch Dduw a chadwch ei orchmynion, oherwydd dyma holl ddyletswydd dyn. ¹⁴Oherwydd bydd Duw yn dod â phob gweithred i farn, gyda phob peth cyfrinachol, boed yn dda neu'n ddrwg.