Unwaith eto gwelais yr holl ormesau sy'n cael eu gwneud dan haul. Ac wele ddagrau'r gorthrymedig, ac nid oedd ganddynt neb i'w cysuro! Ar ochr eu gormeswyr roedd pŵer, ac nid oedd neb i'w cysuro. ²Ac roeddwn i'n meddwl bod y meirw sydd eisoes wedi marw yn fwy ffodus na'r byw sy'n dal yn fyw. ³Ond yn well na'r ddau yw'r hwn na fu eto ac nad yw wedi gweld y gweithredoedd drwg sy'n cael eu gwneud o dan yr haul. ⁴Yna gwelais fod pob llafur a phob medr mewn gwaith yn dod o genfigen dyn at ei gymydog. Mae hyn hefyd yn wagedd ac yn ymdrechu ar ôl gwynt.

⁵Mae'r ffwl yn plygu ei ddwylo ac yn bwyta ei gnawd ei hun. ⁶Gwell yw llond llaw o dawelwch na dwy law yn llawn llafur ac ymdrech ar ôl gwynt.

⁷Unwaith eto, gwelais wagedd dan haul: ⁸un person nad oes ganddo un arall, naill ai mab neu frawd, ac eto nid oes diwedd ar ei holl lafur, ac nid yw ei lygaid byth yn fodlon â chyfoeth, fel nad yw byth yn gofyn, "I bwy yr wyf yn toi ac yn amddifadu fy hun o bleser?" Mae hwn hefyd yn wagedd ac yn fusnes anhapus.

⁹Mae dau yn well nag un, oherwydd mae ganddyn nhw wobr dda am eu llafur. ¹⁰Oherwydd os ydyn nhw'n cwympo, bydd rhywun yn codi ei gymrawd. Ond gwae'r hwn sydd ar ei ben ei hun pan fydd yn cwympo ac nad oes ganddo un arall i'w godi! ¹¹Unwaith eto, os yw dau yn gorwedd gyda'i gilydd, maen nhw'n cadw'n gynnes, ond sut all rhywun gadw'n gynnes ar ei ben ei hun? ¹²Ac er y gallai dyn drechu yn erbyn un sydd ar ei ben ei hun, bydd dau yn ei wrthsefyll - ni chaiff llinyn triphlyg ei dorri'n gyflym.

¹³Gwell oedd llanc tlawd a doeth na brenin hen a ffôl nad oedd bellach yn gwybod sut i ofyn am gyngor. ¹⁴Oherwydd aeth o'r carchar i'r orsedd, er iddo gael ei eni'n dlawd yn ei deyrnas ei hun. ¹⁵Gwelais yr holl fyw sy'n symud o dan yr haul, ynghyd â'r llanc hwnnw a oedd i sefyll yn lle'r brenin. ¹⁶Nid oedd diwedd ar yr holl bobl, pob un ohonynt yn arwain. Ac eto ni fydd y rhai a ddaw yn nes ymlaen yn llawenhau ynddo. Siawns nad yw hyn hefyd yn wagedd ac yn ymdrechu ar ôl gwynt.