Wele fy ngwas, yr wyf yn ei gynnal, fy newisedig, y mae fy enaid yn ymhyfrydu ynddo; Rwyf wedi rhoi fy Ysbryd arno; bydd yn dwyn cyfiawnder i'r cenhedloedd.

²Ni fydd yn crio yn uchel nac yn codi ei lais, nac yn ei glywed yn y stryd;

³corsen gleisiedig ni fydd yn torri, a wic gwangalon na fydd yn diffodd; bydd yn ffyddlon yn dwyn cyfiawnder.

⁴Ni fydd yn tyfu'n wangalon nac yn digalonni nes iddo sefydlu cyfiawnder yn y ddaear; ac mae'r arfordiroedd yn aros am ei gyfraith.

⁵Fel hyn y dywed Duw, yr ARGLWYDD, a greodd y nefoedd a'u hymestyn allan, sy'n lledaenu'r ddaear a'r hyn a ddaw ohoni, sy'n rhoi anadl i'r bobl arni ac ysbryd i'r rhai sy'n cerdded ynddo:

⁶"Myfi yw'r ARGLWYDD; galwais chwi mewn cyfiawnder; fe'ch tywysaf â llaw a'ch cadw; rhoddaf ichi fel cyfamod dros y bobl, olau i'r cenhedloedd.

⁷i agor y llygaid sy'n ddall, i ddod â'r carcharorion allan o'r dungeon, o'r carchar y rhai sy'n eistedd mewn tywyllwch.

⁸Myfi yw'r ARGLWYDD; dyna fy enw i; fy ngogoniant a roddaf i neb arall, na'm mawl i eilunod cerfiedig.

⁹Wele'r pethau blaenorol wedi dod i ben, a phethau newydd yr wyf yn eu datgan yn awr; cyn iddynt wanhau dywedaf wrthych amdanynt. "

¹⁰Canwch i'r ARGLWYDD gân newydd, ei glod o ddiwedd y ddaear, chi sy'n mynd i lawr i'r môr, a phopeth sy'n ei llenwi, yr arfordiroedd a'u trigolion.

¹¹Gadewch i'r anialwch a'i ddinasoedd godi eu llais, y pentrefi y mae Kedar yn byw ynddynt; gadewch i drigolion Sela ganu am lawenydd, gadewch iddyn nhw weiddi o ben y mynyddoedd.

¹²Gadewch iddyn nhw roi gogoniant i'r ARGLWYDD, a datgan ei glod yn yr arfordiroedd.

¹³Mae'r ARGLWYDD yn mynd allan fel dyn nerthol, fel dyn rhyfel mae'n cynhyrfu ei sêl; mae'n crio allan, mae'n gweiddi'n uchel, mae'n dangos ei hun yn nerthol yn erbyn ei elynion.

¹⁴Am amser hir rwyf wedi dal fy heddwch; Rwyf wedi cadw'n llonydd ac wedi ffrwyno fy hun; yn awr gwaeddaf fel menyw wrth esgor; Byddaf yn gasp a pant.

¹⁵Byddaf yn gosod mynyddoedd a bryniau gwastraff, ac yn sychu eu llystyfiant i gyd; Byddaf yn troi'r afonydd yn ynysoedd, ac yn sychu'r pyllau.

¹⁶A byddaf yn arwain y deillion mewn ffordd nad ydyn nhw'n ei wybod, mewn llwybrau nad ydyn nhw wedi'u hadnabod byddaf yn eu tywys. Byddaf yn troi'r tywyllwch o'u blaenau yn olau, y lleoedd garw yn dir gwastad. Dyma'r pethau rydw i'n eu gwneud, ac nid wyf yn eu gadael.

¹⁷Maen nhw'n cael eu troi yn ôl a'u cywilyddio'n llwyr, sy'n ymddiried mewn eilunod cerfiedig, sy'n dweud wrth ddelweddau metel, "Ti yw ein duwiau ni."

¹⁸Clywch, byddwch yn fyddar, ac edrychwch, byddwch yn ddall, er mwyn i chi weld!

¹⁹Pwy sy'n ddall ond fy ngwas, neu'n fyddar fel fy negesydd yr wyf yn ei anfon? Pwy sy'n ddall fel fy un ymroddedig, neu'n ddall fel gwas yr ARGLWYDD?

²⁰Mae'n gweld llawer o bethau, ond nid yw'n arsylwi arnyn nhw; mae ei glustiau ar agor, ond nid yw'n clywed.

²¹Roedd yr ARGLWYDD yn falch, er mwyn ei gyfiawnder, i fawrhau ei gyfraith a'i gwneud hi'n ogoneddus.

²²Ond dyma bobl yn ysbeilio ac yn ysbeilio; maen nhw i gyd yn gaeth mewn tyllau ac wedi'u cuddio mewn carchardai; maent wedi mynd yn ysbeilio heb ddim i'w achub, difetha heb ddim i ddweud, "Adfer!"

²³Pwy yn eich plith fydd yn rhoi clust i hyn, a fydd yn mynychu ac yn gwrando am yr amser i ddod?

²⁴Pwy roddodd Jacob i fyny i'r ysbeiliwr, ac Israel i'r ysbeilwyr? Onid yr ARGLWYDD, yr ydym wedi pechu yn ei erbyn, na fyddent yn cerdded yn ei ffyrdd, ac na fyddent yn ufuddhau i'w gyfraith?

²⁵Felly tywalltodd arno wres ei ddicter a nerth brwydr; rhoddodd ef ar dân o gwmpas, ond ni ddeallodd; fe'i llosgodd i fyny, ond ni chymerodd hynny i'w galon.