Aeth i ffwrdd oddi yno a dod i'w dref enedigol, a'i ddisgyblion yn ei ddilyn. ²Ac ar y Saboth dechreuodd ddysgu yn y synagog, a syfrdanodd llawer a'i clywodd, gan ddweud, "Ble cafodd y dyn hwn y pethau hyn? Beth yw'r doethineb a roddir iddo? Sut mae'r fath waith nerthol yn cael ei wneud gan ei ddwylo? ³Onid hwn yw'r saer, yn fab i Mair ac yn frawd i James a Joses a Jwdas a Simon? Ac onid yw ei chwiorydd yma gyda ni? "A chymerasant dramgwydd arno.

⁴A dywedodd Iesu wrthynt, "Nid yw proffwyd heb anrhydedd, ac eithrio yn ei dref enedigol ac ymhlith ei berthnasau ac ar ei aelwyd ei hun." ⁵Ac ni allai wneud unrhyw waith nerthol yno, heblaw iddo osod ei ddwylo ar ychydig o bobl sâl a'u hiacháu.

⁶Rhyfeddodd oherwydd eu hanghrediniaeth. Ac aeth o gwmpas ymhlith y pentrefi yn dysgu. ⁷Galwodd y deuddeg a dechrau eu hanfon allan ddau wrth ddau, a rhoi awdurdod iddyn nhw dros yr ysbrydion aflan. ⁸Fe gododd arnyn nhw i beidio â chymryd dim am eu taith heblaw staff - dim bara, dim bag, dim arian yn eu gwregysau-- ⁹ond i wisgo sandalau a pheidio â gwisgo dau diwnig. ¹⁰Ac meddai wrthynt, "Pryd bynnag y byddwch chi'n mynd i mewn i dŷ, arhoswch yno nes i chi adael oddi yno. ¹¹Ac os na fydd unrhyw le yn eich derbyn ac ni fyddant yn gwrando arnoch chi, pan fyddwch chi'n gadael, ysgwyd y llwch sydd ar eich traed fel tystiolaeth yn eu herbyn. "

¹²Felly aethant allan a chyhoeddi y dylai pobl edifarhau. ¹³Ac fe wnaethant fwrw allan lawer o gythreuliaid ac eneinio ag olew lawer a oedd yn sâl a'u hiacháu. ¹⁴Clywodd y Brenin Herod amdano, oherwydd roedd enw Iesu wedi dod yn hysbys. Dywedodd rhai, "Codwyd Ioan Fedyddiwr oddi wrth y meirw. Dyna pam mae'r pwerau gwyrthiol hyn ar waith ynddo." ¹⁵Ond dywedodd eraill, "Elias yw e." A dywedodd eraill, "Mae'n broffwyd, fel un o broffwydi'r hen." ¹⁶Ond pan glywodd Herod amdano, dywedodd, "Mae John, y gwnes i ei ben, wedi ei godi." ¹⁷Oherwydd Herod oedd wedi anfon a chipio John a'i rwymo yn y carchar er mwyn Herodias, gwraig ei frawd Philip, oherwydd iddo ei phriodi. ¹⁸Oherwydd roedd Ioan wedi bod yn dweud wrth Herod, "Nid yw'n gyfreithlon i chi gael gwraig eich brawd." ¹⁹Ac roedd gan Herodias achwyn yn ei erbyn ac eisiau ei roi i farwolaeth. Ond ni allai hi, ²⁰canys yr oedd Herod yn ofni Ioan, gan wybod ei fod yn ddyn cyfiawn a sanctaidd, a'i gadw yn ddiogel. Pan glywodd ef, roedd yn ddryslyd iawn, ac eto fe'i clywodd yn llawen.

²¹Ond daeth cyfle pan roddodd Herod ar ei ben-blwydd wledd i'w uchelwyr a'i benaethiaid milwrol a dynion blaenllaw Galilea. ²²Oherwydd pan ddaeth merch Herodias i mewn a dawnsio, roedd hi'n plesio Herod a'i westeion. A dywedodd y brenin wrth y ferch, "Gofynnwch imi am beth bynnag a fynnoch, a rhoddaf ef i chi." ²³Ac addawodd iddi, "Beth bynnag a ofynnwch imi, rhoddaf ichi, hyd at hanner fy nheyrnas."

²⁴Aeth hi allan a dweud wrth ei mam, "Oherwydd beth ddylwn i ofyn?" A dywedodd hi, "Pen Ioan Fedyddiwr."

²⁶Ac roedd yn ddrwg iawn gan y brenin, ond oherwydd ei lwon a'i westeion nid oedd am dorri ei air iddi. ²⁷Ac ar unwaith anfonodd y brenin ddienyddiwr gyda gorchmynion i ddod â phen Ioan. Aeth a'i benio yn y carchar ²⁸a dod â'i ben ar blastr a'i roi i'r ferch, a'r ferch a'i rhoddodd i'w mam.

²⁹Pan glywodd ei ddisgyblion amdano, daethant a chymryd ei gorff a'i osod mewn bedd.

³⁰Dychwelodd yr apostolion at Iesu a dweud wrtho bopeth yr oeddent wedi'i wneud a'i ddysgu. ³¹Ac meddai wrthynt, "Dewch i ffwrdd gennych chi'ch hun i le anghyfannedd a gorffwyswch ychydig." Oherwydd roedd llawer yn mynd a dod, a doedd ganddyn nhw ddim hamdden hyd yn oed i fwyta. ³²Aethant i ffwrdd yn y cwch i le anghyfannedd ar eu pennau eu hunain. ³³Nawr roedd llawer yn eu gweld nhw'n mynd a'u hadnabod, ac fe wnaethant redeg yno ar droed o'r holl drefi a chyrraedd yno o'u blaenau. ³⁴Pan aeth i'r lan gwelodd dorf fawr, a thosturiodd wrthynt, am eu bod fel defaid heb fugail. A dechreuodd ddysgu llawer o bethau iddyn nhw. ³⁵A phan dyfodd yn hwyr, daeth ei ddisgyblion ato a dweud, "Mae hwn yn lle anghyfannedd, ac mae'r awr bellach yn hwyr. ³⁶Anfonwch nhw i ffwrdd i fynd i mewn i'r wlad a'r pentrefi cyfagos a phrynu rhywbeth i'w fwyta eu hunain. "

³⁷Ond atebodd nhw, "Rydych chi'n rhoi rhywbeth iddyn nhw i'w fwyta." A dywedasant wrtho, "A awn ni i brynu gwerth dau gant o denarii a'i roi iddyn nhw ei fwyta?"

³⁸Ac meddai wrthyn nhw, "Sawl torth sydd gennych chi? Ewch i weld." Ac wedi iddyn nhw ddarganfod, dywedon nhw, "Pump, a dau bysgodyn."

⁴⁵Ar unwaith fe barodd i'w ddisgyblion fynd i mewn i'r cwch a mynd o'i flaen i'r ochr arall, i Bethsaida, wrth iddo ddiswyddo'r dorf. ⁴⁶Ac wedi iddo gymryd seibiant ohonyn nhw, fe aeth i fyny ar y mynydd i weddïo.

⁴⁷A phan ddaeth yr hwyr, roedd y cwch allan ar y môr, ac roedd ar ei ben ei hun ar y tir. ⁴⁸A gwelodd eu bod yn gwneud cynnydd yn boenus, oherwydd roedd y gwynt yn eu herbyn. Ac oddeutu pedwaredd wyliadwriaeth y nos daeth atynt, gan gerdded ar y môr. Roedd yn bwriadu mynd heibio iddyn nhw, ⁴⁹ond pan welsant ef yn cerdded ar y môr roeddent yn meddwl ei fod yn ysbryd, ac yn gweiddi, ⁵⁰oherwydd gwelsant ef i gyd a dychrynwyd hwy. Ond ar unwaith fe siaradodd â nhw a dweud, "Cymer galon; mae'n I. Peidiwch â bod ofn." ⁵¹Ac fe aeth i mewn i'r cwch gyda nhw, a daeth y gwynt i ben. Ac roeddent wedi eu syfrdanu yn llwyr, ⁵²canys nid oeddent yn deall am y torthau, ond caledwyd eu calonnau.

⁵³Pan oeddent wedi croesi drosodd, daethant i dir yn Gennesaret ac angori i'r lan. ⁵⁴A phan gyrhaeddon nhw allan o'r cwch, fe wnaeth y bobl ei gydnabod ar unwaith ⁵⁵a rhedeg o amgylch y rhanbarth cyfan a dechrau dod â'r bobl sâl ar eu gwelyau i ble bynnag y clywsant ei fod. ⁵⁶A lle bynnag y deuai, mewn pentrefi, dinasoedd, neu gefn gwlad, roeddent yn gosod y sâl yn y marchnadoedd ac yn ei awgrymu y gallent gyffwrdd â chyrion ei ddillad hyd yn oed. Ac fe wnaeth cymaint â chyffwrdd â hi ei wneud yn dda.