Aeth i mewn i Jericho ac roedd yn pasio trwodd. ²Ac roedd yna ddyn o'r enw Sacheus. Roedd yn brif gasglwr trethi ac roedd yn gyfoethog. ³Ac roedd yn ceisio gweld pwy oedd Iesu, ond oherwydd y dorf ni allai, oherwydd ei fod yn fach o statws. ⁴Felly fe redodd ymlaen a'i ddringo i fyny i mewn i goeden sycamorwydden i'w weld, oherwydd roedd ar fin pasio'r ffordd honno. ⁵A phan ddaeth Iesu i'r lle, edrychodd i fyny a dweud wrtho, "Sacheus, brysiwch a dewch i lawr, oherwydd mae'n rhaid i mi aros yn eich tŷ chi heddiw." ⁶Felly brysiodd a dod i lawr a'i dderbyn yn llawen. ⁷A phan welson nhw hi, fe wnaethon nhw i gyd ymbalfalu, "Mae wedi mynd i mewn i fod yn westai dyn sy'n bechadur."

⁸Safodd Sacheus a dweud wrth yr Arglwydd, "Wele, Arglwydd, hanner fy nwyddau a roddaf i'r tlodion. Ac os wyf wedi twyllo unrhyw un o unrhyw beth, rwy'n ei adfer bedair gwaith."

⁹A dywedodd Iesu wrtho, "Heddiw mae iachawdwriaeth wedi dod i'r tŷ hwn, gan ei fod hefyd yn fab i Abraham. ¹⁰Oherwydd daeth Mab y Dyn i geisio ac i achub y colledig. "

¹¹Wrth iddyn nhw glywed y pethau hyn, aeth ymlaen i ddweud dameg, oherwydd ei fod yn agos at Jerwsalem, ac oherwydd eu bod yn tybio bod teyrnas Dduw i ymddangos ar unwaith. ¹²Dywedodd felly, "Aeth uchelwr i wlad bell i dderbyn teyrnas iddo'i hun ac yna dychwelyd. ¹³Gan alw deg o'i weision, rhoddodd ddeg minas iddynt, a dywedodd wrthynt, 'Ymgysylltwch â busnes nes i mi ddod.' ¹⁴Ond roedd ei ddinasyddion yn ei gasáu ac wedi anfon dirprwyaeth ar ei ôl, gan ddweud, 'Nid ydym am i'r dyn hwn deyrnasu arnom.'

¹⁵Pan ddychwelodd, ar ôl derbyn y deyrnas, gorchmynnodd i'r gweision hyn yr oedd wedi rhoi'r arian iddynt gael eu galw iddo, er mwyn iddo wybod beth roeddent wedi'i ennill trwy wneud busnes. ¹⁶Daeth y cyntaf ger ei fron, gan ddweud, 'Arglwydd, mae dy mina wedi gwneud deg minas yn fwy.'

¹⁷Ac meddai wrtho, 'Da iawn, was da! Oherwydd eich bod wedi bod yn ffyddlon mewn ychydig iawn, bydd gennych awdurdod dros ddeg dinas. '

¹⁸A daeth yr ail, gan ddweud, 'Arglwydd, mae dy mina wedi gwneud pum minas.'

¹⁹Ac meddai wrtho, 'Ac rwyt ti i fod dros bum dinas.' ²⁰Yna daeth un arall, gan ddweud, 'Arglwydd, dyma dy mina, a gedwais i mewn hances; ²¹canys yr oeddwn yn ofni chwi, am eich bod yn ddyn difrifol. Rydych chi'n cymryd yr hyn na wnaethoch chi ei adneuo, ac yn medi'r hyn na wnaethoch chi ei hau. '

²²Dywedodd wrtho, 'Fe'ch condemniaf â'ch geiriau eich hun, was drygionus! Roeddech chi'n gwybod fy mod i'n ddyn difrifol, yn cymryd yr hyn na wnes i ei adneuo ac yn medi'r hyn na wnes i ei hau? ²³Pam felly na wnaethoch chi roi fy arian yn y banc, ac ar fy nyfodiad efallai fy mod wedi ei gasglu gyda llog? ' ²⁴Ac meddai wrth y rhai oedd yn sefyll o'r neilltu, 'Cymerwch y mina oddi wrtho, a'i roi i'r un sydd â'r deg minas.'

²⁵A dyma nhw'n dweud wrtho, 'Arglwydd, mae ganddo ddeg minas!' ²⁶'Rwy'n dweud wrthych y bydd mwy yn cael ei roi i bawb sydd wedi gwneud hynny, ond gan yr un sydd heb wneud hynny, bydd hyd yn oed yr hyn sydd ganddo yn cael ei gymryd i ffwrdd. ²⁷Ond o ran y gelynion hyn i mi, nad oedd am imi deyrnasu drostynt, dewch â nhw yma a'u lladd ger fy mron. '" ²⁸Ac wedi iddo ddweud y pethau hyn, aeth ymlaen, gan fynd i fyny i Jerwsalem.

²⁹Pan ddaeth yn agos at Bethphage a Bethany, wrth y mynydd a elwir Olivet, anfonodd ddau o'r disgyblion, ³⁰gan ddweud, "Ewch i mewn i'r pentref o'ch blaen, lle wrth ddod i mewn fe welwch ebol wedi'i glymu, nad oes neb erioed wedi eistedd arno. Datgysylltwch ef a dewch ag ef yma. ³¹Os oes unrhyw un yn gofyn i chi, 'Pam ydych chi'n ei ddadosod?' byddwch yn dweud hyn: 'Mae gan yr Arglwydd ei angen.' "

³²Felly aeth y rhai a anfonwyd i ffwrdd a dod o hyd iddo yn union fel yr oedd wedi dweud wrthyn nhw. ³³A chan eu bod yn datod yr ebol, dywedodd ei berchnogion wrthyn nhw, "Pam wyt ti'n datod yr ebol?" ³⁴A dywedon nhw, "Mae gan yr Arglwydd ei angen." ³⁵A dyma nhw'n dod ag e at Iesu, a thaflu eu clogynnau ar yr ebol, dyma nhw'n gosod Iesu arno. ³⁶Ac wrth iddo farchogaeth ar hyd, fe wnaethon nhw daenu eu clogynnau ar y ffordd. ³⁷Wrth iddo agosáu - eisoes ar y ffordd i lawr Mynydd yr Olewydd - dechreuodd lliaws cyfan ei ddisgyblion lawenhau a chanmol Duw â llais uchel am yr holl weithredoedd nerthol a welsant, ³⁸gan ddweud, "Gwyn ei fyd y Brenin sy'n dod yn enw'r Arglwydd! Heddwch yn y nefoedd a gogoniant yn yr uchaf!"

³⁹A dywedodd rhai o'r Phariseaid yn y dorf wrtho, "Athro, cerydda'ch disgyblion."

⁴⁰Atebodd, "Rwy'n dweud wrthych, pe bai'r rhain yn dawel, byddai'r union gerrig yn gweiddi."

⁴¹A phan ddaeth yn agos a gweld y ddinas, wylodd drosti, ⁴²gan ddweud, "A fyddech chi, hyd yn oed chi, wedi gwybod ar y diwrnod hwn y pethau sy'n gwneud heddwch! Ond nawr maen nhw wedi'u cuddio o'ch llygaid. ⁴³Oherwydd daw'r dyddiau arnoch chi, pan fydd eich gelynion yn sefydlu barricâd o'ch cwmpas ac yn eich amgylchynu ac yn eich hemio i mewn ar bob ochr ⁴⁴a'ch rhwygo i lawr i'r llawr, chi a'ch plant ynoch chi. Ac ni fyddant yn gadael un garreg ar garreg arall ynoch chi, oherwydd nad oeddech chi'n gwybod amser eich ymweliad. "

⁴⁵Aeth i mewn i'r deml a dechrau gyrru allan y rhai a werthodd, ⁴⁶gan ddweud wrthyn nhw, "Mae'n ysgrifenedig, 'Bydd fy nhŷ yn dŷ gweddi,' ond rydych chi wedi'i wneud yn ffau o ladron."

⁴⁷Ac roedd yn dysgu'n feunyddiol yn y deml. Roedd yr archoffeiriaid a'r ysgrifenyddion a phrif ddynion y bobl yn ceisio ei ddinistrio, ⁴⁸ond ni ddaethon nhw o hyd i unrhyw beth y gallen nhw ei wneud, oherwydd roedd yr holl bobl yn hongian ar ei eiriau.