Galwodd y deuddeg at ei gilydd a rhoi pŵer ac awdurdod iddyn nhw dros yr holl gythreuliaid ac i wella afiechydon, ²ac fe'u hanfonodd allan i gyhoeddi teyrnas Dduw ac i wella. ³Ac meddai wrthynt, "Peidiwch â chymryd dim ar gyfer eich taith, dim staff, na bag, na bara, nac arian; a pheidiwch â chael dau diwnig. ⁴A pha bynnag dŷ rydych chi'n mynd i mewn iddo, arhoswch yno, ac oddi yno gadewch. ⁵A lle bynnag nad ydyn nhw'n eich derbyn chi, pan fyddwch chi'n gadael y dref honno, ysgwyd y llwch o'ch traed fel tystiolaeth yn eu herbyn. "

⁶Aethant allan a mynd trwy'r pentrefi, gan bregethu'r efengyl ac iachâd ym mhobman. ⁷Nawr clywodd Herod y tetrarch am bopeth oedd yn digwydd, ac roedd yn ddryslyd, oherwydd dywedodd rhai fod John wedi ei godi oddi wrth y meirw, ⁸gan rai fod Elias wedi ymddangos, a chan eraill fod un o broffwydi hen wedi codi. ⁹Meddai Herod, "Pennawd John I, ond pwy yw hwn yr wyf yn clywed pethau o'r fath amdano?" Ceisiodd ei weld.

¹⁰Ar ôl dychwelyd, dywedodd yr apostolion wrtho bopeth yr oeddent wedi'i wneud. Ac fe aeth â nhw a thynnu'n ôl i dref o'r enw Bethsaida. ¹¹Pan ddysgodd y torfeydd, fe wnaethant ei ddilyn, a chroesawodd ef a siarad â hwy am deyrnas Dduw a gwella'r rhai a oedd angen iachâd. ¹²Nawr fe ddechreuodd y diwrnod wisgo i ffwrdd, a daeth y deuddeg a dweud wrtho, "Anfonwch y dorf i ffwrdd i fynd i'r pentrefi a'r cefn gwlad cyfagos i ddod o hyd i lety a chael darpariaethau, oherwydd rydyn ni yma mewn lle anghyfannedd."

¹³Ond dywedodd wrthyn nhw, "Rydych chi'n rhoi rhywbeth iddyn nhw i'w fwyta." Dywedon nhw, "Nid oes gennym ni fwy na phum torth a dau bysgodyn - oni bai ein bod ni'n mynd i brynu bwyd i'r holl bobl hyn."

¹⁴Oherwydd yr oedd tua phum mil o ddynion. Ac meddai wrth ei ddisgyblion, "Gofynnwch iddyn nhw eistedd i lawr mewn grwpiau o tua hanner cant yr un."

¹⁵A gwnaethant hynny, a chael iddynt i gyd eistedd i lawr. ¹⁶A chymryd y pum torth a'r ddau bysgodyn, edrychodd i fyny i'r nefoedd a dweud bendith drostyn nhw. Yna torrodd y torthau a'u rhoi i'r disgyblion i'w gosod gerbron y dorf. ¹⁷Ac roedden nhw i gyd yn bwyta ac yn fodlon. A chodwyd yr hyn oedd ar ôl, deuddeg basged o ddarnau wedi torri.

¹⁸Nawr digwyddodd, gan ei fod yn gweddïo ar ei ben ei hun, fod y disgyblion gydag ef. Gofynnodd iddyn nhw, "Pwy mae'r torfeydd yn dweud fy mod i?"

¹⁹A dyma nhw'n ateb, "Ioan Fedyddiwr. Ond mae eraill yn dweud, Elias, ac eraill, fod un o broffwydi'r hen wedi codi."

²⁰Yna dywedodd wrthynt, "Ond pwy ydych chi'n dweud fy mod i?" Atebodd Pedr, "Crist Duw."

²³Ac meddai wrth bawb, "Pe bai unrhyw un yn dod ar fy ôl, gadewch iddo wadu ei hun a chymryd ei groes yn feunyddiol a dilyn fi. ²⁴Oherwydd bydd pwy bynnag fyddai'n achub ei fywyd yn ei golli, ond bydd pwy bynnag sy'n colli ei fywyd er fy mwyn i yn ei achub. ²⁵Oherwydd beth yw elw dyn os yw'n ennill y byd i gyd ac yn colli neu'n fforffedu ei hun? ²⁶Oherwydd pwy bynnag sydd â chywilydd arna i ac am fy ngeiriau, ohono fe fydd cywilydd ar Fab y Dyn pan ddaw yn ei ogoniant a gogoniant y Tad a'r angylion sanctaidd. ²⁷Ond rwy'n dweud wrthych yn wirioneddol, mae yna rai yn sefyll yma na fydd yn blasu marwolaeth nes iddyn nhw weld teyrnas Dduw. "

²⁸Nawr tua wyth diwrnod ar ôl y dywediadau hyn aeth ag ef gydag Peter ac John a James ac aeth i fyny ar y mynydd i weddïo. ²⁹Ac wrth iddo weddïo, newidiwyd ymddangosiad ei wyneb, a daeth ei ddillad yn wyn disglair. ³⁰Ac wele ddau ddyn yn siarad ag ef, Moses ac Elias, ³¹a ymddangosodd mewn gogoniant ac a soniodd am ei ymadawiad, yr oedd ar fin ei gyflawni yn Jerwsalem.

³²Nawr roedd Pedr a'r rhai oedd gydag ef yn drwm gyda chwsg, ond pan ddaethon nhw'n llawn effro gwelsant ei ogoniant a'r ddau ddyn a oedd yn sefyll gydag ef. ³³A chan fod y dynion yn gwahanu oddi wrtho, dywedodd Pedr wrth Iesu, "Feistr, mae'n dda ein bod ni yma. Gadewch inni wneud tair pabell, un i chi ac un i Moses ac un i Elias" - heb wybod beth ddywedodd .

³⁴Wrth iddo ddweud y pethau hyn, daeth cwmwl a'u cysgodi, ac roedd ofn arnyn nhw wrth iddyn nhw fynd i mewn i'r cwmwl. ³⁵A daeth llais allan o'r cwmwl, gan ddweud, "Dyma fy Mab, fy Un Dewisedig; gwrandewch arno!" ³⁶Ac wedi i'r llais siarad, daethpwyd o hyd i Iesu ar ei ben ei hun. A dyma nhw'n cadw'n dawel a dweud wrth neb yn y dyddiau hynny am yr hyn roedden nhw wedi'i weld.

³⁷Drannoeth, wedi iddynt ddod i lawr o'r mynydd, cyfarfu torf fawr ag ef. ³⁸Ac wele, gwaeddodd dyn o'r dorf, "Athro, erfyniaf arnoch edrych ar fy mab, oherwydd ef yw fy unig blentyn. ³⁹Ac wele ysbryd yn ei gipio, ac yn sydyn yn gwaeddi. Mae'n ei argyhoeddi fel ei fod yn ewyno yn ei geg; ac yn ei chwalu, a phrin y bydd yn ei adael. ⁴⁰Ac erfyniais ar eich disgyblion i'w fwrw allan, ond ni allent wneud hynny. "

⁴¹Atebodd Iesu, "O genhedlaeth ddi-ffydd a dirdro, pa mor hir ydw i i fod gyda chi a dwyn gyda chi? Dewch â'ch mab yma."

⁴²Tra roedd yn dod, taflodd y cythraul ef i'r llawr a'i argyhoeddi. Ond ceryddodd Iesu yr ysbryd aflan ac iacháu'r bachgen, a'i roi yn ôl i'w dad.

⁴³Ac roedd pawb yn synnu at fawredd Duw. Ond tra roedden nhw i gyd yn rhyfeddu at bopeth roedd yn ei wneud, dywedodd Iesu wrth ei ddisgyblion, ⁴⁴"Gadewch i'r geiriau hyn suddo i'ch clustiau: mae Mab y Dyn ar fin cael ei draddodi i ddwylo dynion." ⁴⁵Ond nid oeddent yn deall y dywediad hwn, ac fe'i cuddiwyd oddi wrthynt, fel na fyddent yn ei ganfod. Ac roedden nhw'n ofni gofyn iddo am y dywediad hwn.

⁴⁶Cododd dadl yn eu plith ynghylch pa un ohonynt oedd y mwyaf. ⁴⁷Ond cymerodd Iesu blentyn, gan wybod ymresymiad eu calonnau, a'i roi wrth ei ochr ⁴⁸a dywedodd wrthynt, "Mae pwy bynnag sy'n derbyn y plentyn hwn yn fy enw i yn fy nerbyn i, a phwy bynnag sy'n fy nerbyn yn ei dderbyn ef a'm hanfonodd. Oherwydd yr hwn sydd leiaf yn eich plith chi yw'r un sy'n wych."

⁴⁹Atebodd John, "Feistr, gwelsom rywun yn bwrw allan gythreuliaid yn eich enw chi, a gwnaethom geisio ei rwystro, oherwydd nid yw'n dilyn gyda ni."

⁵⁰Ond dywedodd Iesu wrtho, "Peidiwch â'i rwystro, oherwydd mae'r un nad yw'n eich erbyn chi ar eich rhan chi."

⁵¹Pan ddaeth y dyddiau yn agos ato i'w gymryd i fyny, gosododd ei wyneb i fynd i Jerwsalem. ⁵²Ac anfonodd negeswyr o'i flaen, a aeth a mynd i mewn i bentref yn y Samariaid, i wneud paratoadau ar ei gyfer. ⁵³Ond ni dderbyniodd y bobl ef, oherwydd bod ei wyneb wedi'i osod tuag at Jerwsalem. ⁵⁴A phan welodd ei ddisgyblion Iago ac Ioan, dywedon nhw, "Arglwydd, a ydych chi am inni ddweud wrth dân am ddod i lawr o'r nefoedd a'u bwyta?"

⁵⁵Ond trodd a'u ceryddu.

⁵⁶Aethant ymlaen i bentref arall. ⁵⁷Wrth iddyn nhw fynd ar hyd y ffordd, dywedodd rhywun wrtho, "Byddaf yn eich dilyn ble bynnag yr ewch."

⁵⁸A dywedodd Iesu wrtho, "Mae gan Llwynogod dyllau, ac mae gan adar yr awyr nythod, ond nid oes gan Fab y Dyn unman i osod ei ben."

⁵⁹I un arall dywedodd, "Dilynwch fi." Ond dywedodd, "Arglwydd, gadewch imi fynd yn gyntaf a chladdu fy nhad."

⁶¹Dywedodd un arall, "Byddaf yn eich dilyn chi, Arglwydd, ond gadewch imi ffarwelio â'r rhai yn fy nghartref yn gyntaf."

⁶²Dywedodd Iesu wrtho, "Nid oes unrhyw un sy'n rhoi ei law i'r aradr ac yn edrych yn ôl yn addas ar gyfer teyrnas Dduw."