"Myfi yw'r gwir winwydden, a fy Nhad yw'r gwinwydden. ²Mae pob cangen o fy un i nad yw'n dwyn ffrwyth y mae'n ei chymryd i ffwrdd, a phob cangen sy'n dwyn ffrwyth y mae'n ei thocio, er mwyn iddi ddwyn mwy o ffrwythau. ³Eisoes rydych chi'n lân oherwydd y gair rydw i wedi siarad â chi. ⁴Arhoswch ynof fi, a minnau ynoch chi. Gan na all y gangen ddwyn ffrwyth ar ei phen ei hun, oni bai ei bod yn aros yn y winwydden, ni allwch chwaith, oni bai eich bod yn aros ynof fi. ⁵Myfi yw'r winwydden; ti yw'r canghennau. Pwy bynnag sy'n aros ynof fi a minnau ynddo ef, ef sy'n dwyn llawer o ffrwyth, oherwydd ar wahân i mi ni allwch wneud dim. ⁶Os nad yw unrhyw un yn aros ynof fi mae'n cael ei daflu fel cangen ac yn gwywo; a'r canghennau'n cael eu casglu, eu taflu i'r tân, a'u llosgi. ⁷Os arhoswch ynof fi, a bod fy ngeiriau yn aros ynoch, gofynnwch beth bynnag a fynnoch, a bydd yn cael ei wneud i chi.

⁸Trwy hyn mae fy Nhad yn cael ei ogoneddu, eich bod chi'n dwyn llawer o ffrwyth ac felly'n profi i fod yn ddisgyblion i mi. ⁹Fel mae'r Tad wedi fy ngharu i, felly hefyd dw i wedi dy garu di. Aros yn fy nghariad. ¹⁰Os ydych chi'n cadw fy ngorchmynion, byddwch chi'n cadw at fy nghariad, yn union fel rydw i wedi cadw gorchmynion fy Nhad ac yn cadw at ei gariad. ¹¹Y pethau hyn yr wyf wedi siarad â chi, er mwyn i'm llawenydd fod ynoch chi, ac y gall eich llawenydd fod yn llawn.

¹²"Dyma fy ngorchymyn i, eich bod chi'n caru'ch gilydd fel dw i wedi'ch caru chi. ¹³Nid oes gan gariad mwy neb na hyn, bod rhywun yn gosod ei fywyd dros ei ffrindiau. ¹⁴Rydych chi'n ffrindiau i mi os gwnewch chi'r hyn rwy'n ei orchymyn i chi. ¹⁵Nid wyf bellach yn eich galw yn weision, oherwydd nid yw'r gwas yn gwybod beth mae ei feistr yn ei wneud; ond yr wyf wedi eich galw yn gyfeillion, am bopeth a glywais gan fy Nhad yr wyf wedi ei wneud yn hysbys ichi. ¹⁶Ni wnaethoch fy newis i, ond dewisais i chi a'ch penodi y dylech fynd i ddwyn ffrwyth ac y dylai eich ffrwyth gadw, fel y gall beth bynnag a ofynnwch i'r Tad yn fy enw i, ei roi i chi.

¹⁷Y pethau hyn yr wyf yn eu gorchymyn i chi, fel y byddwch yn caru'ch gilydd. ¹⁸"Os yw'r byd yn eich casáu chi, gwyddoch ei fod wedi fy nghasáu cyn iddo eich casáu chi. ¹⁹Pe byddech chi o'r byd, byddai'r byd yn eich caru chi fel ei hun; ond am nad ydych chi o'r byd, ond fe'ch dewisais chi allan o'r byd, felly mae'r byd yn eich casáu chi. ²⁰Cofiwch y gair a ddywedais wrthych: 'Nid yw gwas yn fwy na'i feistr.' Os gwnaethant fy erlid, byddant hefyd yn eich erlid. Os gwnaethant gadw fy ngair, byddant hefyd yn cadw'ch un chi. ²¹Ond yr holl bethau hyn y byddant yn eu gwneud i chi oherwydd fy enw, oherwydd nid ydynt yn ei adnabod a anfonodd ataf. ²²Pe na bawn wedi dod i siarad â nhw, ni fyddent wedi bod yn euog o bechod, ond nawr nid oes ganddynt esgus dros eu pechod. ²³Mae pwy bynnag sy'n fy nghasáu yn casáu fy Nhad hefyd. ²⁴Pe na bawn wedi gwneud yn eu plith y gweithredoedd na wnaeth neb arall, ni fyddent yn euog o bechod, ond erbyn hyn maent wedi gweld a chasáu fi a fy Nhad. ²⁵Ond mae'n rhaid cyflawni'r gair sydd wedi'i ysgrifennu yn eu Cyfraith: 'Roedden nhw'n casáu fi heb achos.'

²⁶"Ond pan ddaw'r Cynorthwyydd, y byddaf yn ei anfon atoch oddi wrth y Tad, Ysbryd y gwirionedd, sy'n elw o'r Tad, bydd yn dwyn tystiolaeth amdanaf. ²⁷A byddwch hefyd yn dwyn tystiolaeth, oherwydd buoch gyda mi o'r dechrau.